ខ្សែជីវិតនារីកាត់ដេរ

 

សរសេរដោយ៖រ៉ាយុទ្ធ

យប់ស្ងាត់ខ្យល់ផាត់ឡើងត្រជាក់កាយយារ ហាក់មិនអាសូរក្រមុំកំលោះដែរគ្មានគូរសោះ។ ម៉ោង10យប់ទៅហើយ ក្នុងបន្ទប់ជួលមួយកន្លែងមានបរិយាកាសឡើងងងឹតសូន្យសុង ថាវរីគេងរសាប់រសល់ហើយសារសំលេង នៅក្បែរៗត្រជាក់។តាមពិតទៅ ថាវរីដោយសាររៀនមិនបានខ្ពស់ ក៏បានមកធើការនៅភ្នំពេញ ដោយស្នាក់នៅជាមួយបងស្រីដែរទើបតែរៀបការបានជា3ខែប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងវ័យ19ឆ្នាំសម្រស់ថាវរីសែនស្រស់ត្រកាលដូចផ្ការីកពេលព្រលឹម តែនាងមិនទាន់មានសង្សារនៅឡើយទេ ដោយសារគិតតែពីធ្វើការដើម្បីផ្ញើលុយទៅម្តាយឪពុកនៅឯស្រែ កាលនៅស្រុកស្រែភក្តីជាបងថ្លៃរបស់ថាវរី តែងតែផ្តល់គំនិតដើម្បីអោយនាងបានមកធ្វើការជាមួយគេហើយនិងបងស្រីនាងថារី ថារីជាបងស្រីរបស់ថាវរីនាងទើបតែអាយុ23ឆ្នាំដែរទើបតែរៀបការថ្មីថ្មោងជាមួយភក្តី ការងាររបស់ពួកគេគឺជាកម្មករ កម្មការីរោងចក្រមួយកន្លែងក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ។

បន្ទាប់ពីធ្វើការអស់រយៈពេញមួយថ្ងៃបាយរួចរាល់ ពួកគេក៏ចូលដំណេករៀងៗខ្លួន យប់នេះថាវរីគេងដូចជាមិនលក់សោះស្រាប់តែលឺសំលេងនិយាយគ្នាតិចៗស្តាប់មិនបាន តែថាវរីនៅតែផ្ទេងស្តាប់ដើម្បីចង់ដឹងថាជាសំលេងស្អី ក្នុងចិត្តនាងឆ្ងល់ណាស់ម៉េចស្មាននេះទៅហើយបងស្រីហើយបងថ្លៃនាងនៅនិយាយស្អីគ្នាទៀតទៅ ជាង11ហើយ នាងក៏ខំប្រឹងស្តាប់លឺបងស្រីនាងថា៖

ថារី៖-មើល អស់កំលាំងណាស់បង គេងទៅ។

ស្រាប់តែបងថ្លៃនាងថា៖

ភក្តី៖-បងចង់ណាស់អូន សុំមួយមក!

ថារី៖-តិចៗថាវរីវាមិនទាន់គេង ហើយលឺហា កុំនិយាយចឹង។

ថាវរីផ្ទេងស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់។

ភក្តី៖-តែតិចទេ! ណា!ណា!

 ថារី៖-យ័ត្នប្អូនស្រីអូនលឺហា។

-នាងគេងហើយ មិនអីទេ។ និយាយហើយភក្តីក៏យកដៃរាវសើយសារុងរបស់ថារីឡើងលើ រហូតដល់ដំបូកមាស់ដែរមានរោមខ្មៅយ៉ាងក្រាស់ ។ជាទំលាប់ថារីមិនដែរគេងស្លៀកខោទ្រនាប់ទេ។ភក្តីអង្អែលលេងចុះលេងឡើងពីលើដំបូកមាសរបស់ថាវី មិនប៉ុន្មានផង សំលេងសំដីថា៖

ប្តី៖-វាសើមហើយអូន។

ថារីមិនតបគ្រាន់តែបិទភ្នែករង់ចាំការបំបោះអង្អែករបស់ប្តី។

ប្តី៖-វាចង់ហើយមែន។

ប្រពន្ធ៖-មិនដឹងទេ! កុំនិយាយលឺៗពេក។

 ពេលខ្លះថារីក៏ភ្លាត់សំលេងអូយស្រាវហាស៊ឹតៗ  អឺស ។

ធ្វើអោយថាវរីនៅក្បែរនោះសែនរំភើបលាយភ័យព្រោះគ្នានៅក្រមុំហើយស្តាប់លឺប្តីប្រពន្ធគេនិយាយគ្នាចឹងៗ មិនបានប៉ុន្មានផង នាងក៏បានៗលឺសំលេងរបស់បងស្រីនាង មុខថាវរីឡើងក្រហមហើយសែនខ្មាសនៅសំលេងរបស់បងស្រីនិងបងថ្លៃនាងនិយាយគ្នា។ដោយសំងំស្តាប់យូរៗទៅមិនអស់ចិត្តចង់ឃើញ ចង់ដឹង ដោយសារនាងមិនធ្លាប់ដឹងពីរឿងបែបៗនេះឡើង  រំពេចនោះនាងក៏បានយកដៃវែកក្រណាត់វាំងននមួយផ្ទាំងដែរដាក់ខណ័ពីកន្លែងគេងរបស់នាងនិងបងស្រីហើយបងថ្លៃនាង។ព្រះអើយ! គ្រាន់តែវែកបន្តិចក៏បានឃើញបងស្រីនាងកំពុងកន្ធែកជើងឡើងសរ ស្រប់ពេលបងថ្លៃនាងក៏ប្រលោះកណ្តាល ពេលឃើញផ្ទាល់ៗបែបនេះបេះដូងនាងលោតញ៉ប់ហើយភ័យខ្លាំងណាស់ នាងក៏ទំលាក់វាំងនូនចុះវិញហើយខំយកភួយមកទទូលជាងជិតដោយក្តីអៀនខ្មាស់ហើយអារម្មន៏ចំលែក តែទោះជាយ៉ាងណាសំលេងថ្ងូររបស់បងស្រីនាង ចេះតែមភជាប់ក្នុងត្រចៀកនាង៖

ប្រពន្ធ៖_អួយស្រួលណាស់បងៗ ស្រៀវពេញរន្ធហើយបង វារឹងណាស់នៀក។

 គ្រាន់តែលឺចឹង ថាវរីក៏សំរេចចិត្តបង្ហើបវាំងននមើលសារជាថ្មី ម្តងនេះនាងមានអារម្មណ៏ថាដូចស្រាវស្រើបក្នុងចិត្តយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលលួចបងបងស្រីខ្លួនធើគ្នាបែបនេះ។ លួចមើលៗ នាងក៏បានឃើញនាគរាជរបស់បងថ្លៃបានវៃផ្លាប់ ចេញចូលៗក្នុងល្អាងមាសរបស់បងស្រីលឺសូរតែផ្លាប់ៗ ហើយដៃទាំងពីរបស់បងថ្លៃបានច្របាច់លើសុដង់បងស្រីយ៉ាងខ្លាំងៗ ធ្វើអោយសំលេង អឺស អឺស ចេញពីបបូរមាត់បងស្រីនាង៖

ប្រពន្ធ៖-ស្រួលណាស់ប្តីសំលាញ់ អូយណែនណាស់ ថ្ងៃនេះបស់បងធំហើយរឹងខុសពីធម្មតា អឺស អឺម…..

ប្តី៖_បងចង់ពេក អឺមប្រដាប់អូនណែនណាស់ កៀបបស់បងឡើងចង់ហៀរទឹកហើយ អូយ អឺស។,

ប្រមាណ7នាទីក៏សំលេងបងថ្លៃក៏លាន់លឺថា៖

ប្តី៖- អូសៗ ចេញ ចេញ ចេញហើយអូន អូយៗ ។

-ហេ! បង អូយស៊ឹត អាស អាស បងដកវាមកក្រៅមមកបង អូនខ្ជិលលាងណាស់ អឺម ចេញមកៗ អាស អាស!ញាប់ៗមកបង​អូយៗ ស៊ឹត…………ស៊ឹត”។

ភក្តីក៏ទាញនាគរាជចេញពីរន្ធល្អាងហើយ បាញ់ពេញក្បាលពោះដ៏រាបស្មើររបស់ប្រពន្ធខ្លះ។ ស្របពេលដែរថាវរីក៏ដាក់វាំងននបិទវិញចុះ ហើយក៏គេង…………………………

 

 

 

 

…..ពេលវេលាចេះតែរំកិលទៅមុខធ្វើអោយអារម្មណ៍របស់ថាវរីចង់ដឹងចង់លឺពីរឿងប្តីប្រពន្ធណាស់ តែពេលខ្លះនាងក៏បន្សាបចិត្តបានវិញ ព្រោះថាពេលខ្លះនាងជាប់និយាយជាមួយមួយសង្សារនៅឯស្រុករហូតលង់លក់ ពួកគេស្គាល់គ្នាយូរហើយជាអ្នកភូមិជាមួយគ្នា ផានិតតែងតែតេមកលេងសង្សាររបស់ខ្លួនមិនសូវខាន ទោះជាគេមិនសូវជាចេះប្រើទូរសព្ទក៏ដោយ ប្រើត្រឹមNចុចពិល ដោយសារគេជាកូនអ្នកស្រែ ទើបជីវភាពមិនសូវធូរធារដូច្នេះបានគេសម្រេចចិត្តទៅធ្វើការជាមួយឪពុករបស់គេដែរជាមេជាងសំណង់។ បិទបើកៗពេលវេលាថ្ងៃដែលទន្ទឹងរង់ចាំក៏មកដល់ ព្រោះថាជាថ្ងៃទី14កុម្ភៈ ហើយក៏ជាថ្ងៃបុណ្យបញ្ជុះសីមានៅវត្តនៅឯស្រុកផងដែរ វាចំជាថ្ងៃអាទិត្យដែរកម្មការីទាំងអស់ឈប់សម្រាក។ បងប្អូនពេញភូមិចុងកាត់មាត់ញក បានមកចូលរួមពិធីបុណ្យនេះ ព្រោះគេមានល្ខោនកំដរទៀតផង(មិនអន់ដែរ តោះទៅមើលដែរFans)។

     ពិធីបុណ្យនេះពិតជាមានមនុស្សយ៉ាងច្រើនកុះករ អ្នកស្រុកជិត និងស្រុកឆ្ងាញបានមកទស្សនាច្រើនសន្ធាក់ធ្វើអោយសំលេងមនុស្សសប្បាយយ៉ាងកងរំពងពេញផ្ទៃមេឃខែភ្លឺតិចៗយប់12កើតខែអើតឡេមឡឹម ហេហេហេ អ្នកស្រុកទាំងអស់ពិតជាសប្បាយមែន នៅពេលមានល្ខោនលេងម្តងៗហើយវាត្រូវជាថ្ងៃពិសេសសម្រាប់អ្នកដែរដឹងថា ថ្ងៃបុណ្យសង្សាររឺបុណ្យនៃសេចក្តីស្រលាញ់ សម្លេងទូរសព្ទបន្លឺឡើង នារីម្នាក់ដៃតូចដូចបន្លាក្រូចបានចុចទទួលហើយនិយាយយកទូរសព្ទជាប់នឹងត្រចៀក៖

-អាឡូ! អត់ឃើញបងចឹង ? នៅម្តុំណា?

មាណវីស្រីភ្នែករេទៅរេមករំពៃមើលសង្សារដែរខានជួបមុខគ្នាជាង1ខែមកហើយ បានត្រឹមនិយាយទូរសព្ទ។

-ស៊យមេសអូន ម៉ូតូធ្លាយនៅត្បូងភូមិឡូវ តិចទៀតដល់ហើយណឹងហា នៅម្តុំផ្ទះពូផាន់។

-អូយចឹងធើម៉េចទៅបង? អូននៅមួយបងស្រី ឡូវគាត់កំពុងតែមើលល្ខោន ។

ថាវរីមកមើលល្ខោនពីរនាក់បងស្រី​ដោយប្តីបងស្រីជាប់ផឹកជាមិត្តបងៗគេនៅឯផ្ទះ ។

-មកតិចសិនមក ហើយចាំទៅជួបគាត់ទាំងអស់គ្នា។

-អឺ ក៏បាន! ចាំអូនប្រាប់គាត់សិន តែអូនដូចខ្លាចហា នៅឆ្ងាយដែរ។

-មិនអីទេ​ ខែភ្លឺតើស។

  

មាណវីស្រីដើរដំណើរមួយៗដោយអារម្មណ៏បារម្តពីសង្សារខ្លួន ក្នុងសំពត់កៅស៊ូវែង ហើយអាវផ្កាតាមរបៀបអ្នកស្រុកស្រែចំការ។

-នៅណាទៅ ម៉េចមិនឃើញ? ក្រែថានៅក្បែផ្ទះពូផាន់?

-នេះ!នេះ!

ពន្លឺភ្លឺNចុចពិលចាំងមក ដែរបញ្ជាក់ថាជាផានិតដែរកំពុងអង្គុយនៅពីលើម៉ូតូអាសង់ការ៉េកាចាស់របស់ឪពុកគេ។ថាវរីដើរដោយប្រុងប្រយ័ត្នព្រោះខែភ្លឺតិចៗ នៅតែបួនប្រាំជំហានទៀតទៅដល់កន្លែងសង្សារគេអង្គុយក៏៖

-រីករាយថ្ងៃនៃក្តីស្រលាញ់ នេះបងជូនអូន។

-អាក! ក្រអូបណាស់ផ្កាអីណឹង ហើយស្អីគេនេះ។

-ចិញ្ចៀន ហើយផ្កាកូលាបក្រហមតំណាងការស្រលាញ់របស់បងទៅអូន ព្រមទាំងការនឹករលឹកពេញបេះដូង។

-អូនស្រលាញ់ណាស់ ។

ផានិតនិយាយទាំងចាប់ដៃសង្សារខ្លួនហើយពាក់ចិញ្ចៀនទៅកាន់ដៃតូចៗរបស់ស្រស់ស្រី ចិញ្ចៀនផ្លាកទីននេះ គឺគេខិតខំសន្សំរាប់ខែទំរាំបានគ្រប់លុយដើម្បីទិញអោយថាវរីសង្សារបណ្តូលចិត្តរបស់គេ។

-ល្អហើយដែរអូនស្រលាញ់វា តើអូនមានអីអោយបងវិញដែរ?

-អត់មានផង បើមិនបានត្រៀមផង ហើយណាមួយបងថាម៉ូតូធ្លាយ មកទាំងបារម្ភ។

-ចុះអូនប្រាប់ថា ពេលអូនមកស្រុកអូននឹងអោយបងនោះអី ភ្លេចហើយមែនទេ?

-អោយស្អីទៅ អូនមិនចាំទេ?

តាមពិតទៅថាវរីបានសន្យាថានឹងធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងអោយដូចប្តីប្រពន្ធ ព្រោះគេក៏ធ្លាប់និយាយតាមទូរសព្ទហើយជួយខ្លួនឯងជាមួយសង្សារ ប្រាំ 6ដងដែរ តែនាងធ្វើជាភ្លេចព្រោះនាងមិនទាន់សម្រេចចិត្តធ្វើវាភ្លាមៗទេ។

 -បងចាំអូនយូរហើយ បងនឹកអូនណាស់ នឹកអូនទាំងយប់ទាំងថ្ងៃថានឹងបានជួបឆាប់ៗ បងពិតជាត្រូវការអូន ដឹងទេថាវរី?។

-អឺម អូនក៏នឹកបងដែរ ។

មិនទាន់ទាំងនិយាយអស់ពាក្យផង ផានិតក៏ទាញថាវរីមកអោបថើបទាំងអារម្មណ៏កញ្ជ្រោល។

-បងគិតធើអីណឹង តិចគេឃើញ។

-គ្មានមនុស្សទេ គេទៅមើលល្ខោនអស់ហើយ។

-អូនប្រាប់បងស្មីហើយមកតែមួយភ្លេតទេ ឡូវយូរដែរហើយនៀក។

-ចាំបន្តិចទៀតសិនទៅ បងអោបអូនមិនទាន់អស់ចិត្តផង បងចង់នៅតែពីរនាក់អូន។

-បងឯងខូចណាស់ មើលលែងអូនទៅ ថើបៗតែដៃរាវធើអី? អូយលែងមើរ…។

ថាវរីយកបានដៃរបស់នាងទៅទប់ដៃរបស់ផានិតដែលកំពុងតែសរសៀទៅរាវគល់ភ្លៅពីក្រៅសំពត់កៅស៊ូរបស់ថាវរី។

-បងនឹកអូនណាស់ បងទ្រាំមិនបានទេសំណប់ចិត្ត។

-អឺម បងៗ មើរ លេងអីចឹងទេ មិនចូលចិត្តទេ អូយ មើល ប៉ះដល់វាហើយ អូយ បងមើល!។

 

ទោះបីថាវរីខំប្រកែកហើយរើយ៉ាងណាក៏ផានិតមិនស្តាប់ ព្រោះគេនឹកនាងហើយនឹកចង់ថាវរីជាយូរមកហើយ ហើយនៅពេលផានិតលេងអង្អែលរាវចឹងទៅ ធ្វើអោយអារម្មណ៏ស្រស់ស្រីចាប់ផ្តើមកំដៅតណ្ហាកាន់តែសន្ធរសន្ធៅហើយនៅពេលនេះតែនាងប្រកែករហូត មើលទៅដៃម្ខាងរបស់ផានិតនៅពេលនេះបានស្ទាបអង្អែលសុដងក្លំមូលរបស់សង្សារខ្លួនយ៉ាងអន្ទះសារ ហាក់នឹកឃ្លានណាស់ចឹង គេបានដោះឡេវពីរបីចេញដើម្បីប្រលេចចុងដោះនាងចេញមកម្ខាង។

-អូយបងមើល ល្មមៗបងហើយ បងស្មីនៅចាំណា អឺម បង មើល! ឮផានិតនៅតែមិនស្តាប់ ហើយបានយកមាត់របស់គេថើបបឺតយ៉ាងស្រេកឃ្លានជាពន់ពេកទៅលើកដោះក្រពុំរបស់ថាវរី ឯដៃម្ខាងវិញទៀត កំពុងតែសើរសំពត់កៅស៊ូនាងឡើងលើទៅៗ ធ្វើអោយបញ្ចេញសាច់សរខ្ចី  អូហូភ្លៅនាងពិតជាសខ្ចីមែន ទោះនៅកន្លែងងងឹតប៉ុណ្ណឹងក៏ដោយ តែសាច់សរខ្ចីបែបនេះកាន់តែធ្វើអោយផានិតឃ្លានចង់លើសប្រមាណ កំលោះយើងបានយកដៃរាវឡើងលើរហូតដល់គល់ភ្លៅលើថ្ងាសល្អាងស្នេហ៍របស់ថាវរីហើយនៅពេលនេះ ជាហេតុធ្វើអោយចេញខោទ្រនាប់ផ្កាឈូកឡើងកាអូកៗ មិនដឹងថាមានស្អីនៅក្នុងនោះទេ?

-អូនសំលាញ់! បងទ្រាំមិនបានទេ អោយបងមក អូនសន្យាថាអោយបងនោះអី។

-មើល អូយ ខ្មាស់គេណាស់ បានហើយ អឹម លេចអីៗដាក់គេហើយ អូយ បងនេះ ឈប់ទៅ។

មាត់របស់ថាវរីប្រកែករហូត តែនាងមិនរើបំរាស់ឡើយ ដោយនាងមិនអាចទប់ចិត្តនឹងរបស់ខ្លួនឯងទៅកាន់សង្សារដែរ មួយវិញទៀតស្របពេលដែលដៃរបស់ផានិតចាប់ដៃរបស់នាង ទៅប៉ះនាគរាជរបស់គេពីខាងក្រៅផងនោះ កាន់តែធ្វើអោយអារម្មណ៏ថាវរីនិយាយអ្វីលែងចេញ មានតែទ្រាំរង់ការថើប ហើយការលុកលុយពីសំណាក់ដៃរបស់សង្សារបណ្តូលចិត្ត ម្រាមដៃតូចស្រឡូនដូចបន្លាក្រូចកំពុងតែរាវលើកនាគរាជសង្សារខ្លួន ដៃតូចស្រលូននាងពិតជាស្អាតមែនទែនតែម្តង ធ្វើអោយនាគរាជរបស់ផានិតឡើងរឹងទល់ខោ។

 

 -បងចង់ណាស់អូន វារឹងណាស់ វាឃ្លានហើយ​។

- វាឃ្លានអីទៅ ។

បបូរមាត់អ្នកទាំងពីថើបបឺត ហើយឆ្លៀតនិយាយសារសងគ្នាយ៉ាងជក់អារម្មណ៏។

-វាឃ្លានអានេះ ។

ផានិតនិយាយស្របពេលដែលដៃគេបានរុកលេងមាត់រន្ធស្នេហ៍របស់ថាវរី។

-អត់ទេ លេងចឹងបានហើយ ចាំរៀបការហើយចាំអូនអោយវាចូល។

-តែបងទ្រាំមិនបានទេ សុំតិចមោ។

-អត់ទេៗ លេងក្រៅៗបានហើយ បើចឹងឈប់ទៅ។

-អូនមិនអាណិតបងទេ? បងចង់ណាស់! ឃ្លានណាស់។

ដោយខ្លាចសង្សារខ្លួនអន់ចិត្ត ព្រោះនាងមិនទាន់ហ៊ាន ផានិតក៏បន្លំជាវិធីផ្សេងវិញ។

-ចឹងអូនជួយបងតិចទៅណា?

-ជួយម៉េចទៅ។

ថាវរីសួរទទូច ព្រោះនាងក៏ចង់ជួយសង្សារខ្លួនដែរ។។

-អូនអង្គុយចុះទៅ ។

-អឺម…..

ស្របពេលដែរថាវរីអង្គុយចុះ ផានិតក៏ទាញដំបងដែលរឹងនោះ ចេញយ៉ាងព្រហើន។

-អូយ អឺម ស្អីគេបងឯង មើល យកវាចូលវិញទៅ។

ថាវរីបែបមុខចេញ ព្រោះនាងអៀនផានិតណាស់ យកនាគរាជបាសឆ្កឹល ហើយធំតាម៉ាំងៗ ភ្ជុងមកចំពីមុខមុខស្រស់របស់នាង។

-អូនបៀមវាទៅ។ ផានិតឧទានឡើង៖

-អូនមិនចេះទេ។

-អូនលៀនអណ្តាតមក។

-លៀនធើអី អឺម ធើចឹងមែន ។

មាណវីស្រីបានលៀនអណ្តាតបន្តិច ស្របពេលដែរកំលោះកំពូលល្បិចបានយកនាគរាជទៅជុងនឹងមាត់កល្យាណី។

-អឺម អឺម ម៉េចដាច់វាចូលមាត់អូនចឹង អឹម។

-អូយស្រួលណាស់អូន អឺម…..

ពេលលឺសង្សារខ្លួននិយាយចឹង ថាវរីក៏សំងំហារមាត់ទទួលនាគរាជសង្សារដែរបាសឆ្កឹលនោះ ទាំងមានអារម្មណ៏មិនស្រួលក្នុងខ្លួន ស្រៀវៗពេញខ្លួន ពេញមាត់ តាមពិតទៅនាងក៏ចង់ដែរ តែនាងនៅខ្លាច។ បៀមនាគរាជផានិតបានបន្តិចនាងក៏ដូចជាជក់មាត់ ហើយក៏លិតលេង ដូចលិតការ៉េម ។

-ស្រួលណាស់អូន បងចង់ៗ បងចង់ណាស់ អូយ ស្រៀវក្បាលណាស់អូនសម្លាញ់។

-ម៉េចទៅស្រៀវក្បាលវិញ។

ថាវរីសួរធើមិនដឹង តាមពិតនាងមិនដឹងមែន។ដឹងចង់ខ្លាំងពេក ក៏និយាយពាក្យអាសៗទៅសង្សារខ្លួន។

-       ស្រៀវក្បាលក្តណឹងណា អូយ លិតក្បាលវាចឹងហើយ អូយ ចេញឡូវហើយ អូយៗ >…

-បងឯងនិយាយអាក្រក់មេស បើស្រាវចឹងអូនញ៉ាំវាអោយខ្លាំងហើយ!។

-អូយៗ អាស ………….អឺម….ចេញហើយៗ……….

-អឹម………..

ថាវរីនិយាយមិនចេញ ព្រោះពេលនេះទឹកសរៗបានច្រាលបាញ់ពេញមាត់នាងទៅហើយ ។

ស្រួលខ្លាំងណាស់? មែនអត់បង?

បាទអូន! (ដកនាគរាជចេញពីមាត់ហើយញញឹមទាំងសប្បាយទៅកាន់សង្សារ)

-ស្រួលណាស់តែមិនដឹងពេលណាបងព្រមចូលដណ្តឹងអូនទេ អត់ចង់លួចចឹងទេពិបាកណាស់បង ពេលនោះយើងអាចលើសណឹងបានហើយ។

-មិនអីទេ អូនដឹងអត់បងមកនេះក៏ចង់ប្រាប់ដំណឹងល្អដែរ បងដាក់ពាក្យធ្វើការនៅធនាគារនៅឯផ្សារជាប់ហើយប្រហែលអោយម៉ែចូលស្តីអូនម្តងទៀត ពុកម៉ែអូននឹងព្រមហើយ ព្រោះបងមានការងារល្អហើយ។

មែនហ?

ភាពល្អូកល្អឹន អោបថើបគ្នាក្នុងទីងងឹតរបស់គូរសង្សារ មានតែព្រះចន្ទទេដែលកំពុងលួចមើល អ្វីបានដើរទៅមុខហាក់មិនចាំ រំលងបានប៉ុន្មាននាទីក៏៖

-ឈប់និយាយទៅ អាលូវអូនចង់ស្រួលទេ?

-ចា ចង់ស្រួល តែត្រឹមបានបំបាត់កំហឹងរបស់បង ពេញចិត្តហើយ។

-តែពេលនេះ(គេទាញដៃនាងស្ទាបវាម្តងទៀត)

-អីគេ? រឹងទៀតហើយ?(ទាំងដៃខ្លួនឆ្លៀតឪកាសទៅស្ទាបល្អាងមាសនាងផងដែរ)

-ហើយអូនក៏សើមដែរហើយ មែនទេ។

-មិនដឹងទេ(នាងនិយាយហាក់អៀន)

-បៀមតិចទៀតមក

-ក៏បាន! (ស្នាមញញឹមទាំងពីរនាក់ ហើយក៏អង្គុយទៅនែបនិត្យនាគរាជសង្សារ)

-តោះធើគ្នាម៉ង់ទៅអូន បងចង់ហា។ ព្រោះតែអាទិត្យក្រោយបង បងចូលស្តីដណ្តឹងអូនហើយ សុំតិចមកណា សង្សារបង។(ស្នាមញញឹមពេលលឺសង្សារនាងសារភាព ហើយនិយាយរឿងចូលស្តីដណ្តឹងអាទិត្យក្រោយ)។

-ចាំតិចសិនទៅបង អូនមិនទុកវាអោយផ្អូមទេ ទុកសម្រាប់តែបងណឹង។

-មើលវាសើមជោគហើយណឹង មិនព្រមអោយបងទៀត

ថាហើយក៏លេងលូកដៃចូលក្នុងសំពត់ រាវលេងក្នុងលីអូ មើលទៅឡើងសើមជោគជាំ តែនាងនៅតែប្រកែកមិនអោយគេសោះ។

-វាឃ្លានហើយ មែនទេថាវរីអូន?

-ស្រៀវហាបង កុំរុកដៃចូលមើល មើលរុកជ្រៅៗមេស។

-បើបងរុករបស់បងចូល ស្រៀវលើសណឹងទៀត

-អត់ទេ អូនមិនចង់ស្រៀវទេ ពិបាកណាស់

-តែពេលចុយគ្នា វាស្រួលណាស់ណា

-បងធ្លាប់ចុយមែន?

-បងលឺគេថា

-អ្នកណាថា? អូយ រុកថ្នមៗមើល ។

-ចង់ដាក់បស់បងចូលហា

ថាវរីក៏ផ្អាកការបៀមបន្តិចសិន ហើយងើបឡើងនិយាយទៅកាន់សង្សារ៖

-“បងមានស្រោមអត់ចឹង? ”

លឺសំដីនេះហើយ​ ហាក់ត្រេកអរ ប៉ុន្តែ៖

-“បងអត់បានយកមកផង” (និយាយបែបសេដ)

-“ហើយចឹងបងចង់ដាក់ចូលទាំងអត់ស្រោមណឹង?? តិចមានកូន បើអត់ស្រោមកុំដាក់ចូលអី លេងក្រៅៗទៅ”

កំលោះយើងដូចមិនសប្បាយចិត្តសោះ ហើយក៏រាវរកកាបូបលុយរបស់គេ

“ចាំតិចមើល! បងមើលក្នុងកាបូបតិចសិន ព្រោះទើបតែទិញ។

គេនិយាយហើយសើចទៅកាន់ថាវរី ហើយស្រស់ស្រីក៏និយាយមកវិញ៖

“សុទ្ធទើបតែទិញទៀត ម៉េចចង់មកណឹង ដឹងតែធើអូនមែន ខូចណាស់បងអែង!!! ”

-បើបងខូចក៏ព្រោះតែសម្រស់អូនដែរ ឃ្លានណាស់អូន។

ផានិតញញឹមដាក់សង្សារខ្លួន ហើយលើកជើងម្ខាងរបស់ថាវរីដើម្បីអោយល្អាងរបស់នាងបើកធំបន្តិច រួចគេក៏បុកនាគរាជរបស់គេចូលភ្លុច វាមិនពិបាកទេ ព្រោះទឹកនាងច្រើនគួរសម រួមផ្សំនឹងទឹករំអិលរបស់ស្រោមផងនោះ ធ្វើអោយនាគរាជរបស់ផានិតចូលមិនលំបាកប៉ុន្មានទេ។

-អូយបង អូយៗៗ ឈឺៗ…

-ទ្រាំបន្តិចទៅអូន ដំបូងៗតែចឹងទេ តិចទៀតលែងឈឺហើយ

ការឈឺមិនបានប៉ុន្មានទេ ព្រោះនាងក៏ធ្លាប់callបែបសិច ហើយធ្លាប់យកដៃលុកលេង ពេលខ្លះក៏យកត្រសក់តូចល្មមមករុកលេងដែរ តែនាងមិនដែរប្រាប់សង្សារខ្លួនទេ។

-បុកថ្នមៗបង របស់គេនៅល្អ ចឹងបុកថែផង

-បងថែទាំងរបស់ ហើយថែទាំងម្ចាស់

-មើលៗអូយ ថែៗ តែបុកអូនឡើងខ្លាំងៗៗ

-ចង់ពេកអូន​ ទ្រាំតិចទៅណា

បន្ទាប់មកផានិតក៏សាប់ផ្លាប់!ឮៗទៅល្អាងស្នេហ៏ថាវរី គ្រាន់តែគេចាក់ចូលកប់ដល់គល់ភ្លាម ថាវរីហាក់ហាមាត់ សំលឹងមើលមុខសង្សារ ព្រោះមិនដឹងថាភ្ញាក់រឺស្រួលទេ៖

-អាស អឹស អឹម អូយអឺមៗៗ។ ថាវរីនាងថ្ងូរអោយរអឹកក្បែរត្រចៀកផានិត។

-ស្រួលវិញនៅអូន? ចំនែកបងស្រួលណាស់។គេសួរទៅកាន់នាងទាំងមុខស្ញូញស្រួល!

-អឺមៗអឺម សួលៗ ស្រួលលាយឈឺ ថ្នមៗបង អាស!ស៊ឹត…..។ នាងឆ្លើយទៅកាន់សង្សារបណ្តួលចិត្តខ្លួន។ កំលោះយើងនៅតែរុកដក រុកដកនាគរាជរបស់គេញាប់ៗ ធ្វើអោយថាវរីនាងពេលខ្លះឈឺ ហើយពេលខ្លះក៏ស្រួលរកនិយាយមិនត្រូវ មានតែថ្ងូរ៖

-អឹម អឹស អាស អាសៗៗអឹស ។

-ស៊ឹតៗសឹត អូនៗ បងស្រួលមែនទែន បានចុយគ្នាពិតហើយ។កំលោះថ្ងូរប្រាប់សង្សារហើយទាំងដៃច្របាច់ដោះក្លំក្បោះថាវរីទៀត ចំនែកថាវរីនាងថ្ងូរហើយស្រាវស្រើបទៅតាមការបុករុក នឹងច្របាច់របស់សង្សារ មុខនាងឡើងពណ៌ក្រហមលាយផ្កាឈូកហាក់ស្លរឈាមពេលត្រូវនាគរាជធំលូនចូលខ្លាំងៗបែបនេះ។បានមួយសន្ទុះផានិតក៏បាន៖

-ស៊ឹតៗ សឹត…..រួចហើយស្នាក៏ដកចេញនាករាជគេមកក្រៅ ទាំងនិយាយទៅកាន់នាងថា៖ បងស្រាវណាស់អូន ស៊ឹតៗ ………សឹត

-ចេញហើយមែន?

ស្រស់ស្រីហាក់ស្តាយ ព្រោះនាងមិនទាន់ស្រួលអស់ចិត្តផង………………..